In deze weken kijken we allemaal terug naar wat het afgelopen jaar ons gebracht en hoe we verder willen in het nieuwe jaar. Ook de media geven ons een terugblik naar wat er gebeurde in de samenleving, dichtbij en veraf.
En 2024 is daarin wel een ‘vol’ jaar is geweest. Vol aan heel wat bijzondere en nogal heftige ontwikkelingen. En het is ook spannend welke kant het op zal gaan, wij kunnen dat niet overzien. Van de verschillende media horen we vaak tegenstrijdige berichten en gezichtspunten; het is dan moeilijk is in te schatten wat nu écht gebeurd is of wat de betekenis ervan is voor de toekomst.
De chaos in de wereld om ons heen lijkt steeds groter te worden, en toch……. we hebben zojuist Kerst gevierd. Naast een familiefeest is Kerst een feest van belofte, van een nieuwe toekomst, ons gegeven door een klein kind. Zo’n 2000 jaar geleden werd Jezus geboren midden in wereld van duister en geweld. Maar aan velen gaf hij, toen en nu, hoop op een nieuwe toekomst. Op vrede en gerechtigheid.
En door alle eeuwen heen zien we steeds opnieuw dat er mensen opstaan en anderen inspireren door hun leven en voorbeeld.
Zoals ook de bekende Tsjechische schrijver en dissident Vaclav Havel. Vanwege zijn verzet had hij tijdens het totalitaire communistische regiem gevangen gezeten. Ondanks dat blééf hij geloven in een betere toekomst voor zijn land en bij de verkiezingen in 1990 werd hij de eerste president van Tsjecho-Slowakije. Van hem is het volgende gedicht.
De weg van de hoop
Diep in onszelf dragen we hoop:
als dat niet het geval is, is er geen hoop.
Hoop is een kwaliteit van de ziel
en hangt niet af van wat er in de wereld gebeurt.
Hoop is niet te voorspellen of vooruit te zien.
Het is een gerichtheid van de geest,
een gerichtheid van het hart,
voorbij de horizon verankerd.
Hoop, in deze diepe krachtige betekenis
is niet het zelfde als vreugde omdat alles goed gaat
of bereidheid je in te zetten voor wat succes heeft.
Hoop is niet hetzelfde als optimisme
evenmin de overtuiging dat iets goed zal aflopen.
Wel de zekerheid dat iets zinvol is
ongeacht de afloop, het resultaat.
Mogen wij allen in 2025 deze ‘Weg van de hoop’ blijven zien en ook willen gaan.
Frida Koopman, Karmelklooster Zenderen