Laatst kreeg ik het boek: ‘Ik wens je een glimlach’, (een handleiding voor geluk) van paus Franciscus. Op pagina 24 trof me de zin: Jongeren zijn de belofte van het leven.
Paus Franciscus schreef: ‘Als ik een jong iemand zie, dan zie ik een persoon die zijn eigen weg zoekt, die wil vliegen op eigen vleugels en naar de wereld en de horizon kijkt met ogen vol toekomst, vol hoop, naast tal van illusies. Een jongere staat op zijn twee benen, net als iemand die volwassen is. Maar in tegenstelling tot volwassenen die hun voeten naast elkaar plaatsen, staat bij een jongere altijd één voet iets voor de andere. Altijd staat één voet iets verder dan de andere, klaar om zich op weg te begeven, altijd vooruit spurtend. Over jongeren praten is praten over beloften, wat gelijk staat aan het praten over vreugde. Jonge mensen bergen zoveel kracht in zich; ze weten hoe ze hoopvol de toekomst in de ogen moeten kijken. Jongeren maken de belofte van het leven zichtbaar, wat een zekere vasthoudendheid veronderstelt. Ze kunnen dwaas genoeg zijn om zichzelf voor de gek te houden, maar zijn tegelijk veerkrachtig genoeg om te genezen van de schade die ze door hun valse voorstellingen hebben opgelopen’….
Als zestiger, in mijn geval zonder kinderen en veelal omringd door leeftijdgenoten en ouderen, merk ik dat ik niet gemakkelijk contact maak met een jong iemand. Ik bemerk dat ik ze al snel ‘jongeren’ noem. Het feit dat ik ze als groep benoem zegt al iets over mijn beeldvorming, want ‘ze’ zijn geen groep. Het zijn allemaal jong iemand-en die ieder op eigen wijze de weg in het leven zoeken.
In het nieuws komen de echte dromen van jonge mensen niet aan bod. Wel frustratie over de woningcrises, eenzaamheid, depressies als gevolg van de hoge druk van verwachtingen die op hen rust en de toename van psychologische of psychiatrische nood.
De paus benadert de jonge mens anders. Deze kijkt en luistert naar het verlangen, naar zingeving en het zoeken van de weg in het leven. Het leven is vaak vallen en weer opstaan, het is een levenslange leerweg.
Wat mij treft in dit stukje is de liefde en het vertrouwen dat paus Franciscus heeft in de jongere, en dat hij die jonge mens verbindt met vreugde.
Ik denk dat paus Franciscus een mooie deelnemer was geweest in het programma: ‘Tieners tegen kwalen’, waarin jonge en oudere mensen elkaar wat te geven en te leren hebben over het leven. Ja, wat zie ik als ik naar een jong iemand kijk? Ik hoop een belofte van het leven.
Paula Tielemans, Karmelklooster Zenderen