Op de avond dat ik deze column schrijf hebben we de eerste lenteachtige dag achter de rug. Ik
was uitgerust met een ‘licht’ gevoel wakker geworden. Waren de optimistische weervoorspellingen,
na al die koude dagen, hier de oorzaak van? Nee, het werkte wel mee natuurlijk maar de echte
reden was de voorafgaande avond. Sinds een aantal maanden komen eens in de vier weken op
de donderdagavond in Hengelo een groep mensen bij elkaar voor de vrede. Ik was al langer van
plan om daar heen te gaan maar het kwam er niet van. Wat natuurlijk een slap excuus is want ik
had het gewoon in kunnen plannen. Nu ken ik de initiatiefnemers en vorige week had ik beloofd
om ook te komen. Toen ik iets voor zeven uur bij de afgesproken plaats aangekomen was, voor de
HEMA, zag ik de eersten al. En daar stonden we dan in een grote kring. In de ene hand een bord
met ‘STOP DE OORLOG’, in de andere een brandende fakkel. Een groep betrokken mensen. Niet
politiek getint, geen vlaggen, geen protestliederen en geen pogingen om voorbijgangers proberen
te overtuigen. Gewone mensen die het gevoel hebben dat ze iets moeten doen en rustig met
elkaar in gesprek zijn of stil worden. Wie wil kan zich aansluiten en doen dat ook.
Het is dat gevoel van iets moeten doen. Net zoals ik een paar keer mee ben gegaan naar Kampen
waar een vluchtelingengezin kerkasiel heeft gekregen. Dankzij vele vrijwilligers die dit draaiende
weten te houden zitten ze daar veilig in de kerk. Hoe de uitkomst zal zijn is onduidelijk maar toch
zal het niet de laatste keer zijn dat ik daar ben geweest. Al hoop ik van wel natuurlijk want dat zou
betekenen dat ze hier veilig zijn.
Opeens moet ik denken aan een quote van Thomas Merton: ‘Vrede vraagt om de meest
heldhaftige arbeid en het moeilijkste offer. Het vraagt om meer heldendom dan oorlog. Het vraagt
om grotere trouw aan de waarheid en een veel volmaaktere zuiverheid van het geweten’.
Prachtige woorden! En nee, ik ben geen held, heb geen offers gebracht en volmaakt ben ik al
helemaal niet. Ik voel wel de woede tegen al het onrecht en waanzin in de wereld. Dat is de reden
dat ik mij bij deze initiatieven aansluit. ‘Tot over vier weken’ klonk het gisteravond na afloop. Ja, tot
over vier weken. Ik zal er zijn.

Mia Ring