De maand november begint met het feest van Allerheiligen op de 1e, en op de 2e dag de Gedachtenis aan de overledenen. Deze twee dagen bepalen de sfeer van de hele maand. We vieren en we bidden. We zijn blij voor degenen die het aardse leven hebben afgesloten en nu de hemelse heerlijkheid hebben bereikt. We bidden voor degenen die daarin nog niet helemaal mogen delen. We denken in deze tijd vooral aan onze overleden familieleden en vrienden. Het is niet aan ons te weten wat hun situatie is. We weten niet hoe het leven na de dood er uit ziet.
Maar we geloven dat er leven is na de dood. Zoals we in dit leven Gods liefde mogen ervaren, zo is dat ook hierna. Er is een eenheid van de hemelse gemeenschap en de aardse. De liefdesband met onze geliefden is ook na de dood gebleven. En gebed voor onze overledenen is een liefdesdaad. Terecht zeggen we dat de overleden geliefden wel weg zijn uit ons leven, maar nog altijd aanwezig zijn in ons hart. De eenheid van hemel en aarde is gebaseerd op Gods liefde voor ons allen. Het vieren van Allerheiligen en de gedachtenis aan de overledenen vragen van ons de liefde te koesteren als bron van alle leven.
Velen van ons hebben de begraafplaats bezocht als blijk dat we de overleden geliefden niet zijn vergeten; in tegendeel dat de liefde tussen ons levend is. Het vlammetje van de kaars die we aanstaken, is het symbool van de levende liefde. In onze cultuur zijn we wat zuinig met het laten zien van onze liefde en genegenheid naar de overledenen toe. Elders wordt er soms veel van werk gemaakt. Persoonlijk en gemeenschappelijk. Maar wat we doen is oprecht en helpt ons de realiteit te beleven die er is tussen ons en hen die ons voorgingen.
Voor velen van ons gaat de gedachtenis aan de overleden familieleden gepaard met verdriet. De herbeleving van het afscheid destijds maakt dat we de pijn nog steeds meedragen in ons leven. Voor velen van ons zijn de ouders al lang geleden gestorven. In deze maand mogen we onze dankbaarheid tonen die we meedragen voor wat zij voor ons hebben gedaan. Een gebed voor hen is een teken van die dankbaarheid en een verlangen onzerzijds dat de Heer hen gelukkig doet zijn zoals ze verdiend hebben. Dat ze allen rusten in vrede.
Nico Hofstede, karmeliet