De herfst en de winter, het zijn de maanden waarin ik me graag onder een dikke deken nestel op de bank. Maar als moeder van 3 kinderen is dat onmogelijk. Want waar voor mij regen en wind een reden zijn om binnen te blijven, lijkt het voor mijn kinderen juist een reden om naar buiten te gaan. Zo stonden we op een vrijdagmiddag klaar om de regen te trotseren. De kinderen trokken hun regenjassen & laarzen aan en ik stond naast ze met paraplu en een grote portie tegenzin. Eenmaal buiten was het voor de kinderen groot feest. Door de hoeveelheid regen van afgelopen dagen waren de plassen groter dan ze hadden kunnen bedenken. Voor de deur was de broek van mijn jongste natuurlijk al helemaal nat. Maar dat mocht de pret niet drukken, vol goede moed liepen ze richting het bospaadje dat naast ons huis ligt. En daar vielen ze alle drie op hun knieën, want de oudste had iets prachtigs ontdekt. Een hele lange, grote, roze glimmende regenworm. Met z’n drietjes zaten ze verwonderd naar die regenworm te kijken. ‘Mam’ zei ze, ‘dit is het mooiste dier dat ik heb gezien. Zo mooi roze én hij glimt helemaal’
Lachend observeerde ik de kinderen en hun verwondering voor de natuur. Vervolgens besloot ik om ook op mijn hurken bij dit tafereel aan te sluiten en probeerde via de ogen van de kinderen naar die – in mijn ogen wat glibberige – regenworm te kijken. En terwijl de kinderen doorpraatte over dit bijzondere wezentje begon ik te zien wat ze bedoelde. Die regenworm, het was ook wel een heel bijzonder schepsel. Wat zat hij bijzonder in elkaar. Geen wervels, geen ingewanden zoals wij dat kennen en tóch leeft het beestje en draagt hij zijn steentje bij in de natuur. Toen de kinderen het koud kregen omdat de kleding inmiddels vies en behoorlijk nat was besloten we naar huis te gaan. En ik dacht verder na over wat er zojuist was gebeurd. Ze waren zó verwonderd van schoonheid van de natuur. De regen – alle modder én zelfs een regenworm was voor hun voldoende om zich te vermaken.
Mijn goede voornemen voor 2024 is om wat vaker met deze ogen te kijken. En ik daag u ook uit om eens wat vaker met de ogen van een kind te kijken naar alles om je heen. Verwonder je over dingen waar we door de alledaagsheid niet eens meer op letten. Het zal je ogen openen, het zal je nieuwe inzichten geven en het zal je laten zien hoe bijzonder de Schepping eigenlijk is.
Janneke Huizinga, ouderenpastor