Zoveel stappen zet ik niet op het Gedenkpark, of begraafplaats, in Borne.
Maar tijdens de voorbereiding op 26 oktober van “Verbonden in Licht” was ik een van de vele vrijwilligers die een bijdrage mochten leveren aan die voorbereiding. Een werkelijk gedenkwaardige ervaring om te zien hoe er zonder al te veel woorden, maar met vele handen het Gedenkpark getooid werd met licht, met plekken om te luisteren, te bezinnen en te gedenken.
Terwijl de duisternis viel werden alle lichtjes ontstoken. De gedachteniskaarsen en de fakkels vroegen iets meer tijd. In de vallende duisternis was het Gedenkpark werkelijk mooi verlicht. Vele honderden mensen volgden het lint van lichtjes, er was muziek, er klonken gedichten, er was koffie. Samen gedenken, ieder op een eigen manier. Om half 10 verliet ik het Gedenkpark terwijl hier en daar nog een gedenklichtje in de duisternis flakkerde. En nu steken we opnieuw kaarsen aan. Afgelopen weekend werd de tweede Adventskaars aangestoken. Steeds wordt het licht weer groter. Advent betekent niet voor niets “komst”. Het licht neemt weer toe en het is een symbool van een groeiend verlangen naar Kerstmis, naar het Kerstkind, symbool van de Vrede. Vrede die op zoveel plekken ontbreekt. Zeer zeker rond Bethlehem, waar het lijkt alsof de oude Romeinse heerser weer als barbaren optreden en medemensen verjagen, vertrappen, vermoorden, uithongeren. En toch herinnert Jezus’ komst naar de wereld dat leven en licht sterker zijn dan de duisternis en de dood.
In de Bijbel lezen we: “Ik ben het licht der wereld; wie Mij volgt, zal beslist niet in de duisternis wandelen, maar het licht van het leven hebben” (Johannes 8:12). Dit licht biedt troost en kracht. Nog twee weken en dan is de cirkel van de Adventskrans rond. Met “Verbonden in Licht” in mijn achterhoofd, de Adventskrans voor ogen, biedt het licht ons kracht en troost om te werken aan de belofte van een nieuw leven. Nog twee kaarsen en de cirkel is rond. Dan kan eenieder invulling geven, een heel kleine bijdrage, aan die betere wereld, waarin ik ondanks alles blijf geloven. Advent als de weg naar de toekomst. Een weg die soms opvallend duister is, maar waar ook mensen hier en daar wat licht geven, ons levenspad verlichten. “Een vuur dat verspreidt, dat maakt ons bekend, vrede van kerstmis, neem elkaar bij de hand”.
Jan Morsink, voorzitter Uitvaartvereniging Sint Barbara