Vorig jaar mocht ik een huwelijk inzegenen van twee jonge mensen. De dienst hadden we samen voorbereid en zat natuurlijk vol met persoonlijke en dierbare elementen. Oma die graag een gedicht wilde voorlezen, vader die een schriftlezing deed. En het bruidspaar zelf dat een lied had ingestudeerd.

Ze hadden zanglessen genomen en zongen het lied ‘You raise me up’ tweestemmig in de dienst. Het werd een kippenvelmoment. Het bruidspaar zong met toewijding en overgave, geconcentreerd op het lied en met aandacht voor de ander. Vanuit de aanwezigen was alle aandacht en betrokkenheid op hen gericht, de liefde van alle aanwezigen omringde hen, geen enkele noot die wat minder zuiver was ontstemde de sfeer. Het was puur en intens en bijzonder. Het was een heilig moment, waarin veel meer gebeurde dan alleen twee mensen die samen een liedje zongen.

Of je een moment als bijzonder, of zelfs als heilig gaat ervaren, kun je niet regisseren. Dat is iets wat je alleen achteraf kunt zeggen. Je kunt wel de omstandigheden creëren waarbinnen dat plaats zou kunnen vinden.

Zo had het bruidspaar er alles aan gedaan om alles goed te laten verlopen: al maanden van tevoren hadden ze een zangjuf gezocht, geoefend, lessen gevolgd. Ze hadden ook een specifiek moment in de dienst gekozen om het te zingen, over alles was nagedacht. Ze hadden helemaal naar dit moment toegeleefd.

Zorgvuldigheid is er dus nodig om de juiste omstandigheden te creëren. En het met aandacht doen, dat is ook belangrijk. Je doet zo’n lied als ‘You raise me up‘ niet zomaar even.

“Ach laten we even bij de piano gaan staan, eens kijken of het leuk klinkt”. Zo werkt het niet.

Met aandacht en een goede voorbereiding bereid je je voor. Je doet er alles aan, en op het moment zelf laat je het dan los. Je laat het helemaal gebeuren. En, je weet het nooit zeker, maar dan kan er een heilig moment ontstaan. Zo’n moment dat je nooit meer vergeet.

Het hoeft niet groots of bijzonder te zijn. Een moment kan als heilig aanvoelen wanneer alles klopt én als er liefde in zit. Op zo’n moment kun je dat van binnen voelen. Zulke momenten zijn bijzonder omdat ze onze ziel voeden. Ze laten ons voelen dat we ertoe doen. Dat we belangrijk zijn om wie we zijn en niet om wat we doen.

Kirsten Slettenaar, Remonstrantse Gemeente Twente